schowana na granicy faz 

jem płatki mydlane

uzasadnią pianę z pyska

zmniejszą napięcie

powierzchowne

śniędanie

lizozym i tweed wytrą brudne sztućce
mój brzuch jak zasuszone stokrotki w butonierce
kryształowy wazon smakuje tylko serwetą
zdejmuj spodnie koloru wodorostowego
przestrzenie międzyzębowe wyczyść drzazgami katedry

Ostia

Wyrwana ze snu pospolitą błonkówką
Zapodziała oddech na poduszce z kory
Parapet na oścież, okno lądowiskiem
Przeźroczystość skrzydeł jej oczu tęczówką

Przy porannej kawie nie wiedząc dlaczego
Gładzi ciemne włosy, dość jej kołtunienia
Kroplę miodu spija z odległej planety
Aparatem typu liżąco-ssącego

Spacer na południe po grząskiej membranie
Tlą się jeszcze fale migoczącą bryzą
Tańczy na dnie morza pośród kałamarnic
Śpiew jej jest sposobem na mew okiełznanie

Przodkom swym wysyła krótki list w butelce
Korek trochę kruchy, przeżył już pół wieku
Szmaragd szkła przytula papierowy zwitek
"Dziadku, moja pamięć - jednym wielkim sercem"