stopklatka

Ustała zacięta jatka

Sypnęły się łuski

Furiatka

Poniosło, no

Czasem ponosi

Afektem

Impulsem

Pokłosiem

Trofeum trzyma kurczowo

Złocień się kruszy

Nad głową

Wygrała znów 

Bitwę o spokój 

Nie chlubę

Nie dumę

Łzę w oku

Zamarła w bezruchu furiatka

Bo spokój to trudna

Zagadka

Autostopem na Bora Bora w dwanaście lat

{edit 2022} 

 

przez dwanaście lat można dojść daleko

za daleko.

do wniosków?

daleko idących. wysnutych

z palca wyssanych, skołtunionych między zębami

nogami

jak wytrych ze słów Pawłowa

w rozkroku

jak to szło?

sobie szło, rok po roku

 

drążący podbróbek, niech się coś wydarzy

nadarzy. no niech się dzieje

okazja na amen, nie lament

po pięciu latach końca nie widać

 

w szwach pęka łeb, nazbierało się

jak pcheł ich tutaj,

pchaj mocniej

dobrze, że byłeś 

 

w stawach chandra i maź kaletki

krótka doba sępi światła

po omacku 

 

nikt nie będzie wchodzić

zostań na wzgórzu, żeby znów nie było

bo może i nikt nie wejdzie,

ale ja nie chcę wychodzić

 

iskra iskrę iska

ręka ręce ręczy

a nie ma ogniska

i nie ma poręczy