wymyk

Struny głosowe ogłuchły bez przyczyny

 I sza

Grdyka lewa strona

Grdyka prawa strona

Cień ucisku 

W poprzek nasady 

Dławiący dreszcz

I wreszcie wszerz

Pomiędzy migdały

Wnękę tyłu gardła

I języczek wnika

Cień objętości

Wdech drażni przełyk jak piórko

Torturuje do zagryzienia zębów 

 Irytuje powierzchnię zatok

Wydech przenosi pióra do żołądka 

Obkurcza go łapczywie

Dopinany agresywną przeponą

A ta prze nieproszona

Z dna, o którym już dawno zapomniano, z kwaśnych ciemności, wylewa się pierwsza fala treści

Może uwięźnie po drodze? 

Niech cofnie się w swoim cofaniu

Niech już nie.

Przerażone serce podbiega do drzwi

Chaotycznie uderza w kołatkę

Zagląda przez przeszklone oczy

Chce się dobić na ratunek

Zerka przez cieśń gardzieli

Zamiera

Przesmyk gardła zalany w sztok

Piekielnie czerwone podniebienie

Spazmatycznie wygięte wargi

Zęby drżą z troski o szkliwo

Ślinianki szukają schronienia

Kolejna fala nikogo nie oszczędza

Próżniowe pakowanie śluzówki żołądka

Pępek przyklejony do kręgosłpa

Skamieniałe dno miednicy

W uszach szumnie szusuje ciśnienie

Zawroty 

Słabość

Miękkie kolana

Trzymaj się krawędzi

Słono

Gorycz 

Czerwień białek

Osuń się na ziemię

Bezwład

Ulga

Spokój

Zaśnij

ło

No i stało się. Stało się. Zawsze się musi stawać. Najpierw stało się w kolejce, takiej do której pobierało się numerek. Potem stało się przy okienku. Zabrakło miejsc leżących i dlatego się stało. Stało się też na korytarzu i to się stało wsączając pot w nową marynarkę, bo do szatni stałoby się jeszcze dłużej. Stało się tak dla zasady, bo przecież warto z kimś stawać. Od tego stawania przykurczała się sylwetka ale nic się nie mówiło. Cisza to sygnał, że stało się na wysokości zadania. Chyba też stało się chwilę w drzwiach, bo niezdecydowanie to grzech powszechny. Chociaż być może ciężki. Stało się przed wyborem, o którym nie miało się pojęcia, co by się stało gdyby klamka zapadła. Dostatecznie długo w tych drzwiach się stało, żeby nabrało się pewności, że chciałoby się wejść do środka. Gwarancja niestawania się przez dziewięć minut była wystarczającym powodem, żeby stało się chwiejnie i niestale. Za to później, już w gabinecie stało się tylko na rzęsach, żeby niczego nie przeoczyć. Do tego stało się zimno. Coś głucho bębniło, pewnie jelito. Wtedy  niż stało się jak słup soli. I na koniec stało się ze spuszczoną głową, bo okazało się, że nic się nie stało.

Nie pomoże blansz i róż, kiedy panna stara już

Panna z mokrą głową
Muru nie przebije
Wyrwie zęby krat
Gdzie dwa końce, tam dwa kije

Minus

Oczy - przelęble

Skacz w środek zimy

W lewej komorze, co nie chce już bić

 

Dryfując na krze

nie spytam co czujesz,

bo wiem już kiedy zaczyna się nic